JOŠ TRI NEDELJE DO PRODAJE APATINSKOG BRODOGRADILIŠTA KOJE SE NALAZI U STEČAJU
Zbog blokade žiro računa duže od tri godine, stečaja i bankrota, jedno od najvećih brodоgradilišta u našoj zemlji „Apatin“, se prodaje javnim nadmetanjem 25. maja.Brodgradilište je sa dugovanjima prema Vojvođanskoj banci je 2003. godine kao većinski vlasnik kupio biznismen Vojin Lazarević za 20 miliona dinara.
Najveći poverioci su Vojvođanska banka, TIM iz Sremske Mitrovice i Agencija za osiguranje depozita. Firma PIM iz Sremske Mitrovice, kao jedan od tri najveća poverioca, je nakon proglašenja stečaja, prošle godine 17. juna, zakupila brodgradilište, a svih 180 radnika je proglašeno tehnološkim viškom, dok je oko 40-tak brodograditelja ostalo u krugu preduzeća do okončanja prodaje, odnosno 31. maja, kada ističe zakup. U toku stečajnog postupka urađena je obimna dokumentacija o finansijskom stanju preduzeća i postojala je dilema da li će se firma prodavati u celini ili delovima. Odbor poverilaca je doneo odluku da se prodaja obavi javnim nadmetanjem koje će se održati 25. maja, u 12 časova u prostorijama firme.
- Nezavisna proceniteljska kuća „Eukons“ iz Beograda je utvrdila početnu cenu brodgradilišta koja je manja od dugovanja. Poverioci sada potražuju skoro dvostruko veću sumu od 1.185.000.000 nego što je procenjana početna cena firme 584.279.000 dinara. Zavisno od toga po kojoj ceni će se prodati brodogradilište namirivaće se poverioci. Radnici koji su ostali u firmi više nisu radnici Brodgradilišta već zakupca PIM-a iz Sremske Mitrovice koji će dalje odlučivati o njihovoj sudbini, rekao je stečajni upravnik Predrag Ljubović. Prema čijim rečima još nisu poznati eventualni kupci. Depozit za učešće u javnom nadmetanju je milion i 200 hiljada evra.
U čaršiji kruže razna nagađanja o eventualnom kupcu, od Miodraga Kostića do jednog holandskog brodograditeljskog magnata, koji je ranije već pokazao interes za brodogradilište. Firma TIM iz Sremske Mitrovice, dosadašnji zakupac, iz kruga preduzeća povlači svoju opremu uloženu u brodograditeljske poslove, što navodi na priču da oni nisu zainteresovani kupac. Za upućene u brodogradnju najveća vrednost brodogradilišta u Apatinu je sinhrolift za izvlačenje i spuštanje brodova velikih gabarita koji nema nijedno brodogradilište u zemlji, pokrivene velike hale, kao i položaj u rukavcu Dunava, koji je u rangu međunarodnog zimovnika. Preostala oprema je dotrajala i gotovo nema vrednosti. Brodograditelji koji su donedavno gradili prekookenaske brodove za strane partnere, imali su i pune ruke posla na remontu rečnih brodova, tvrde da posla i dalje ima ali je nečiji inters bio da firma okonča na ovaj način.
- Strani partneri su nudili ugovore za remonte brodova sve do juče. Poslovi se nisu prihvatali iz nama nepoznatih razloga. Radnici su otišli na Biro skoro preko noći, svedoči jedan od nekadašnjih radnika brdogradilišta, koji ne želi da mu se pominje ime, u nadi, kao i ostali, da će brodgradilište kupiti stranci, da će se ponovo zaposliti, jer u njih imaju posle gorkog iskustva više poverenja nego u naše tajkune.
Kvalifikovani brodograditelji
Šezdesetih godina u brodogradilištu je radilo oko 700 radnika. Pre privatizacije u brodogradilištu je bilo zaposleno 400 radnika. Kvalifikovana radna snaga je bila jak adut da stranci, posebno brodarske sile poput Norveške i Holandije, godinama poveravaju poslove Apatincima. Plate brodgraditelja u „zlatnom“ periodu bile više od zarada u tadašnjoj apatinskoj pivari.
Duga tradicija
Apatinac Josip Kramer je 1920. godine, umesto niza postojećih manufukturnih radionica za izradu lađa, osnovao Brodgradilište, tada savremenog tipa. Prvih godina to je bila remontna radionica da bi 1929. godine već proizvodila kompletne rečne brodove. Brodovi izgrađeni između dva i posle Drugog svetskog rata i danas plove Dunavom.
