BOŽIĆNA ČESTITKA pravoslavnim vernicima
Crkvena opština Apatin uputila je čestitku svim pravoslavnim vernicima koji Božić proslavljaju po julijanskom kalendaru.
“Кada je Sveti Apostol Pavle, penjući se od atinske luke na čuveni Areopag, ušao u vrevu, unutar koje je na najblistaviji način filosofirao ljudski um, i na kojem je krem antičke misli domišljao o prauzroku i smislu postojanja, stavio je pred atinjane čudnu povest o neobičnom i njima nepoznatom Bogu. I gle, od jednom, nasuprot bogova u vezi kojih su znali sve do te mere da su kroz ta basnoslovlja gotovo ovladali njima i gde su ovi bogovi- vazda nepostojeći i nepotrebni, bili ljudima možda sve, samo ne bliski, učenik Hristov stavlja nešto novo u njihove uši. Od mnoštva novina, najupečatljivija je bila ona koja je kod ovih izazvala sablazan: Bog je došao među ljude, postao jedan od nas- na kraju opet radi nas Raspet i Vaskrsao. Na jednom mestu, govoreći o tajni Carstva Božijeg, Gospod Isus Hristos će, obradovan duhom reći: „Hvalim te, Oče, Gospode neba i zemlje, što si ovo sakrio od mudrih i razboritih, a otkrio to bezazlenima. Da, Oče, jer je tako bila volja Tvoja”. Tajna Božije ljubavi prema svetu koji mu je, kroz nas ljude- Njagova najomiljenija bića, nebrojeno mnoštvo puta uzvratio odbacivanjem i hladnoćom, poznaje se samo u siromaštvu Vitlejemske pećine. Nasuprot hladnoći britkog uma filozofa Areopaga koji su podsmehom odreagovali na Pavlovu propoved, Božićnoj umnoj svetlosti, kao istinskoj filosofiji srca bili su priopšteni krotki pastiri, otkrivajući u toploti i svetlosti vatre ono što je bilo u njima- toplo očekivanje Onoga čije Rođenje prevazilazi um, i o čijem su Rođenju doznali slušajući neobičnu anđeosku himnu: „Slava na visini Bogu, i na zemlji mir, među ljudima dobra volja“.
Šta bi to bilo novo što bismo mogli pojmiti u Tajni još jednog Božića? Ako je to neka nova ideja ili informacija o Bogu, onda uzalud čekamo. One su svojstvene neživim idolima i njihova sudbina odavno je zapečaćena u utrobi Djeve Bogorodice. Novo je, pak, susret sa Bogom koji nam dolazi kao dete, baš onako kako svaki put iščekujemo susret sa voljenom ličnošću- kao da je prvi i jedinstven, nov i potreban, makar bio i hiljaditi! U tom susretu je i sva ali i jedina naša nada, i ona je prijemčiva ne samo „odabranima“, već svakom stvorenju koje smisao života traži u toploti vere u Bogočoveka Hrista, Кoji nas je zavoleo do poistovećenja sa nama.
HRISTOS SE RODI – VAISTINU SE RODI!”
protonamesnik Ljubiša Čović, vojni sveštenik
